głównodowodzący

głównodowodzący: {{stl_3}}głównodowodzący {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}gwuvnɔdɔvɔʣ̑ɔnʦ̑ɨ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_14}}Oberbefehlshaber{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}in{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}m(f), {{/stl_15}}{{stl_14}}Oberkommandierende{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}r{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}f(m) {{/stl_15}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

głównodowodzący — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} najwyższy rangą dowódca; wódz naczelny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głównodowodzący sił zbrojnych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głównodowodzący — m odm. jak przym. «wódz naczelny» … Słownik języka polskiego
naczelnik — m III, DB. a, N. naczelnikkiem; lm M. naczelnikicy, DB. ów 1. «ten, kto stoi na czele czegoś; zwierzchnik, przełożony» Naczelnik gminy, poczty, stacji kolejowej. Naczelnik wydziału finansowego. Naczelnik Związku Harcerstwa Polskiego. Naczelnicy… … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias